Papieska Kalwaria
„Każda Droga Krzyżowa przypomina o miłości. Nie tej znanej z telenowel czy sentymentalnych wzruszeń, ale konkretnej, przebaczającej, zdolnej dać sobie przebić dłonie i nogi, otworzyć włócznią serce” – mówił abp Wojciech Polak podczas poświęcenia papieskiej Drogi Krzyżowej na Pojezierzu Iławskim.
Prymas Polski przewodniczył 10 sierpnia Mszy św. w iławskim kościele parafialnym pw. św. Andrzeja Boboli. Wcześniej metropolita gnieźnieński poświęcił stacje blisko 20 kilometrowej Drogi Krzyżowej, umieszczone w cokołach o niecodziennym kształcie kajaków. Nawiązuje on i upamiętnia dwukrotny pobyt Karola Wojtyły nad pobliskim Jeziorakiem, po którym przyszły papież pływał wraz z młodzieżą właśnie kajakami. Przypominając te pobyty i jednocześnie wskazując na szczególny wygląd pasyjnych stacji abp Polak przywołał rozmowę jaką z inicjatorem lednickich spotkań o. Janem Górą przeprowadził Jan Grzegorczyk. Pytał wówczas dominikanina czy swoimi działaniami nie rozbiera świętego Jana Pawła II na relikwie? Ojciec Góra odpowiedział, że papież traktował siebie zawsze jako dar dla innych i doskonale wiedział, że ludzie mają różne pojemności i różne potrzeby. Jednym więc ratował życie swoimi encyklikami i kazaniami, innym zaś poprzez dotyk swej ręki, pocałunek, modlitwę. Ja próbuję – dopowiedział jeszcze o. Góra – ogarnąć te wszystkie kanały oddziaływania jego świętości.
„Może to upamiętnienie dwukrotnego pobytu Papieża Polaka nad pobliskim jeziorem, upamiętnienie nie w spiżu czy w brązie, nie w pomniku czy wystawionym mu kolejnym popiersiu, ale właśnie w stacjach krzyżowej drogi modlitwy, pozwoli i nam wszystkim, w naszym życiu na otwarcie jeszcze jednego kanału oddziaływania Jego świętości” – mówił w homilii abp Polak przypominając, że świętości nie można zamknąć w żadnym pomniku ani pobożnej pamiątce. Nie jest też ona do podziwiania jak bohaterskie czyny czy zasługi. „Świętość jest darem i zadaniem dla wszystkich” – podkreślił Prymas.
Metropolita gnieźnieński wskazał też na wspominaną w czytanej tego dnia Ewangelii postać św. Piotra. Powołany na początku, tak bardzo oddany, że w czasie Ostatniej Wieczerzy zapewniał, że życie odda za Mistrza, gdy przyszła godzina próby, trzykrotnie się Go zaparł. I otrzymał przebaczenie. Mimo wszystkich trudnych sytuacji w jego sercu pozostała miłość, której doświadczył. Nie ta znana z telenowel czy z sentymentalnych wzruszeń, ale miłość konkretna, przebaczająca, miłość z krzyża, okupiona męką i śmiercią Jezusa, miłość ukrzyżowana, zdolna dać sobie przebić dłonie i nogi, otworzyć włócznią serce.
Takiej miłości się przecież nie zapomina. I o takiej miłości – mówił abp Polak – przypomina każda Droga Krzyżowa. „Jej sens nie jest przecież w samym bólu i cierpieniu, ale w miłości okupionej krzyżem, ofiarą i przebaczeniem. Ona przecież wciąż nam mówi, że miłość rodzi życie. Dlatego właśnie tutaj, na elbląskiej ziemi, święty Jan Paweł II, podczas odprawianego wówczas nabożeństwa czerwcowego wskazywał, że Chrystus, który nas miłuje, ukazuje nam swe Serce jako źródło życia i świętości, jak źródło naszego odkupienia, źródło życia, gdyż przez nie dokonało się zwycięstwo nad śmiercią. I jeszcze wszystkich nas wówczas prosił, abyśmy uczyli się od tego Serca miłości Boga i zrozumienia tajemnicy grzechu, abyśmy – może właśnie teraz, na tej dziś poświęconej Drodze Krzyżowej – wynagradzali Sercu Bożemu za grzechy popełnione przez nas i przez naszych bliźnich, za odrzucanie dobroci i miłości Boga, abyśmy przybliżali się każdego dnia do tego źródła, z którego płyną zdroje wody żywej” – mówił Prymas Polski.
Przypomniał również, że św. Jan Paweł II miał łaskę nie tylko dosłownie zjednoczyć się i przylgnąć do tej Ukrzyżowanej Miłości, ale i dać o niej najpiękniejsze świadectwo wobec Kościoła i całego świata, kiedy przed śmiercią, w swój ostatni Wielki Piątek, przyciskając do swej piersi krzyż, niemymi już ustami głosił światu, że być może ludzie dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek potrzebują mocy i mądrości, której źródłem jest Chrystusowy Krzyż.
Fot. Info Iława
