Pomyślmy, jak pomagamy
„Jezus mówi: wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tego i Mnie nie uczyniliście. Bardziej niż przed jakimiś wykroczeniami czy nadużyciami przestrzega nas więc przed obojętnością”.
Z okazji obchodzonego 23 lutego Międzynarodowego Dnia Walki z Depresją abp Wojciech Polak odprawił 19 lutego Mszę św. w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. W homilii przestrzegał przed egoizmem i obojętnością, którym jako chrześcijanie musimy szczególnie stawić czoła. Obojętność – powtórzył za papieżem Franciszkiem – przybiera dziś rozmiary światowe. Możemy wręcz mówić o globalizacji obojętności wobec tych, którzy cierpią i doznają różnorakich krzywd. Tymczasem przed taką właśnie postawą, bardziej niż przed nadużyciami i wykroczeniami, przestrzega Jezus w czytanej dziś Ewangelii.
„Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tego i Mnie nie uczyniliście” – powtórzył Prymas podkreślając, że właśnie w tych najmniejszych przychodzi do nas Jezus, utożsamiający się z człowiekiem głodnym i spragnionym, z przybyszem i więźniem, z chorym i cierpiącym. I z tego, jak miłowaliśmy Go w tych najsłabszych, będziemy przez Boga sądzeni.
Metropolita gnieźnieński podkreślił również, że nasza pomoc wobec potrzebujących nie może być nigdy anonimowym, obcesowym gestem. Nie może też kończyć się na dobrych chęciach i szlachetnych zamiarach. Musi być – jak wskazał niedawno papież Franciszek – gestem komunikacji, akceptacji i bliskości. W tym działaniu bowiem stajemy wobec konkretnej osoby, wobec bliźniego, w którym odbija się oblicze Zbawiciela.
„Tak, w każdym z was, cierpiących, odbija się oblicze samego Jezusa. On jest z wami. On jest w was. Postawa Jezusa wobec chorych i cierpiących pełna jest współczucia i nadziei. Nie porzuca nigdy tych, którzy cierpią” – mówił abp Polak tłumacząc dalej słowami papieża Benedykta XVI, że Jezus przynosi ulgę i uzdrawia człowieka nie tak, jak rozumie to świat, patrząc z zewnątrz na jego cierpienie, ale obierając sobie mieszkanie w jego wnętrzu, by wraz z nim chorobę znosić i przeżywać.
„Chcemy dziś stanąć jako ci, którzy w Chrystusie mogą odkryć moc i siłę. Chcemy przyjść do Niego z naszymi cierpieniami. Chcemy zawierzyć Mu siebie i nasz ludzki los. I prosimy, aby przełamywał nasz lęk i opór. Prosimy, by przez posługę wielu, niósł ulgę i pomoc wszystkim chorym i cierpiącym. Prosimy, by stał przy nas, gdy my stajemy wobec naszych sióstr i braci. I jeszcze raz za papieżem Franciszkiem powtarzamy: błogosławione ręce, które otwierają się, by przyjąć chorych i cierpiących i pomóc im: to ręce, które dają nadzieję” – mówił na koniec Prymas Polski.
Po Eucharystii abp Wojciech Polak spotkał się z dyrekcją, lekarzami i personelem Instytutu. Odwiedził też przebywających w ośrodku pacjentów.
