Walne zgromadzenie Federacji Bibliotek Kościelnych „Fides”, 6.09.2022 Gniezno

Homilia Prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka wygłoszona podczas Mszy św. sprawowanej w czasie XXVII Walnego Zgromadzenia Federacji Bibliotek Kościelnych „Fides”, 6 września 2022, kaplica Centrum Edukacyjno-Formacyjnego w Gnieźnie.

Drodzy Siostry i Bracia!

Szacunek dla ksiąg ma w Kościele niewątpliwie długą tradycję. Otwierając na nowo po trzyletnim remoncie Bibliotekę Watykańską, ówczesny papież, dziś papież senior Benedykt XVI zauważył, że nic, co naprawdę ludzkie nie jest przecież obce Kościołowi i dlatego z niezrównaną ciągłością zawsze poszukiwał on, gromadził i zachowywał najdoskonalsze dokonania człowieka, w dążeniu do wzniesienia się ponad to, co czysto materialne, i w poszukiwaniu, świadomym czy też nie, Prawdy. W to poszukiwanie, gromadzenie i zachowywanie najdoskonalszych dokonań człowieka wpisuje się również praca bibliotek. Wszystko bowiem co jest zawarte w gromadzonych, dziś oczywiście także przy pomocy współczesnych, dostępnych nam i wciąż udoskonalanych narzędzi cyfrowych, księgozbiorach jest nie tylko – jak podkreślał wówczas papież senior – owocem kontynuowanej przez stulecia bibliofilskiej czy kolekcjonerskiej pasji, ale nade wszystko tym właśnie narzędziem, które pozwala Kościołowi rozważać aktualne problemy w szerokiej perspektywie czasowej, dostrzegając korzenie aktualnych zjawisk i ich ewolucję w czasie. Witając zatem was wszystkich jeszcze raz bardzo serdecznie w Gnieźnie, cieszę się, że jako przedstawiciele Federacji Bibliotek Kościelnych „Fides” zapragnęliście w tym roku właśnie tutaj się spotkać. Od samego początku powstania Federacji nie tylko doceniam ogrom waszej konkretnej pracy, nieomal codziennie przecież podejmowanej i wkładanej w rozwój tego wspólnego dzieła, ale także widzę w nim czytelny znak postulowanej przez papieża Franciszka i w ten sposób tak owocnie przez was rozwijanej kultury dialogu. Papież Franciszek przypomniał nam właśnie o niej, odwiedzając jesienią ubiegłego roku wspomnianą już wcześniej przeze mnie Bibliotekę Watykańską.  Życie jest sztuką spotkania – mówił wówczas papież – kultury zaś chorują, kiedy stają się samoreferencyjne, zamknięte w sobie, gdy tracą ciekawość i otwartość na drugiego człowieka (…) Jaką korzyść mamy z tego, że stajemy się strażnikami granic, zamiast być towarzyszami naszych sióstr i braci – pytał papież Franciszek. Dziś świat potrzebuje nowych map, by odkryć znaczenie braterstwa, przyjaźni społecznej i dobra wspólnego. Logika zamknięcia jest jałowa i pełna nieporozumień. Kościół musi dawać świadectwo o wartości piękna i kultury, w dialogu z pragnieniem nieskończoności, które charakteryzuje każdą istotę ludzką. Wydaje mi się, że już samo powołanie Federacji Bibliotek Kościelnych, a potem jakże wytrwała wieloletnia już praca, na którą składa się właśnie dialog i wzajemna wymiana doświadczeń, oparte na wspólnym korzystaniu z dostępnych nam cyfrowych środków komunikacji, nie tylko stały się przyczyną zbudowania i umocnienia więzi samego środowiska bibliotek kościelnych w Polsce, ale niewątpliwie przyczyniły się również do owocnej realizacji podstawowego celu powstania waszej Federacji. Przypomnę tylko, że celem Federacji – jak czytamy w Statucie – jest działanie na rzecz ewangelizacyjnej misji Kościoła poprzez dbałość o rozwój polskich bibliotek kościelnych.

Drodzy Siostry i Bracia! Szanowni Uczestnicy spotkania Federacji „Fides”!

Ewangelizacyjna misja Kościoła jest kontynuacją misji samego Jezusa Chrystusa. To dzięki niej właśnie – mówiąc słowami Apostoła Pawła z dzisiejszego pierwszego czytania – i my przecież zostaliśmy obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa, i przez Ducha Boga naszego. Pan przecież nie zawiedzie tego, kto zaryzykuje, by uczynić mały krok w kierunku Jezusa – jak przypominał nam w Ewangelii gaudium papież Franciszek. Przekona się wówczas, że On już na niego czekał z otwartymi ramionami (…) Za każdym bowiem razem On bierze nas na nowo w swoje ramiona. Dlatego nikt nie może nas pozbawić godności, jaką obdarza nas ta nieskończona i niewzruszona miłość. On pozwala nam podnieść głowę i zacząć od nowa, z taką czułością, która nas nigdy nie zawiedzie i zawsze może przywrócić nam radość. Wszystko zaś – jak wskazywali nam zgodnie czy to święty Jan Paweł II, Benedykt XVI czy papież Franciszek – rozpoczyna się właśnie od spotkania z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie. Przykład takiego właśnie spotkania z Jezusem, przykład spotkania, które staje się życiowo ważne, ukazuje nam dzisiejsza Ewangelia. Papież Franciszek powie nam, że ukazuje nam ona trzy ważne momenty w życiu Jezusa. Pierwszym – jak słyszymy – jest modlitwa. Jezus wyszedł na górę, aby się modlić i całą noc trwał na modlitwie do Boga. W ten sposób święty Łukasz podkreśla, że wybór dwunastu był owocem jezusowej modlitwy do Boga. Jezus trwał na modlitwie. On modli się za nas. On prosi za nami swego Ojca. Wszyscy jesteśmy w tę jezusową modlitwę włączeni. Ona powtarza się w każdym miejscu i w każdym czasie. Jest również modlitwą za Kościół – jak czytamy w Ewangelii według świętego Jana – nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu, będą wierzyć we Mnie (…) aby świat poznał, żeś Ty Mnie, Ojcze, posłał i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś. Ewangelizacja nie jest więc jakąś strategią czy sposobem na pozyskiwanie nowych uczniów. Nie dotyczy jedynie wyboru takiej czy innej metody działania. U jej podstaw leży zawsze żywa więź z Bogiem, świadectwo miłości Chrystusa, nasza jedność z Nim. Ewangelizacyjna misja Kościoła nie zależy więc jednie od wyboru takich czy innych środków. Stosując je trzeba pamiętać o tym, jaki jest ostateczny cel naszego działania, a więc ku czemu wszystko powinno zmierzać. Po modlitwie Jezus wybiera dwunastu. Prawda o powołaniu ukazana na przykładzie dwunastu, pozwala nam zrozumieć, że i my wszyscy jesteśmy zaproszeni do udziału w misji Jezusa. Papież Franciszek powie nam, że ten drugi moment z dzisiejszej Ewangelii dodaje również i nam odwagi. „Ja zostałem wybrany, zostałam wybrana przez Pana! W dniu mojego chrztu świętego On mnie wybrał”. Dlatego rzeczywiście wszyscy jesteśmy uczniami-misjonarzami. Jeśli ktoś rzeczywiście doświadczył miłości Boga, który go zbawia, nie potrzebuje wiele czasu, by zacząć Go głosić i nie może oczekiwać, aby udzielono mu wielu lekcji lub długich pouczeń. Nie chodzi tutaj bowiem jedynie o działanie wykfalifikowanych pracowników, ale o misję, o posługę, owszem, kompetentnych i przygotowanych ludzi, świadomych jednak właśnie tego, że ostatecznym fundamentem ich działania jest chrzcielne obdarowanie. Ewangelizacyjna misja Kościoła ma wreszcie zawsze coś z tego – mówiąc słowami dzisiejszej Ewangelii – bycia Jezusa wśród ludzi, wmieszania w tłum. Zszedł bowiem z nimi na dół, gdzie był liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu. Udział w tej misji zakłada więc nie tylko działanie w Kościele, ale nade wszystko posługę w misji dla świata. W swoim stylu papież Franciszek powie, że to nie profesor, nauczyciel czy mistyk, który oddala się od ludzi i przemawia z katedry. Nie, On jest pośród ludzi, pozwala się dotknąć, pozwala, by Mu zadawano pytania. Taki jest Jezus: bliski ludziom. I taki musi być Kościół, także przez wasz udział w jego misji ewangelizacyjnej, bliski ludziom. Wszystko więc co czynicie, by wspólnie to dzieło realizować, by jednoczyć siły, musi zawsze zmierzać do tego, aby nasze biblioteczne zasoby były rzeczywiście bliskie ludziom. Logika zamknięcia – powtórzymy jeszcze raz za papieżem Franciszkiem – jest jałowa i pełna nieporozumień. Logika współpracy, dialogu i spotkania łączy zaś i jednoczy, czyniąc ten wspólny, ewangelizacyjny wysiłek prawdziwie owocnym.

Siostry i Bracia!

Dziękując jeszcze raz za waszą obecność w Gnieźnie i za obecność naszej biblioteki seminaryjnej w sieci Federacji Fides, za psalmistą pragnę wołać: niech Cię wielbią Panie, wszystkie Twoje dzieła i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy, a Twoje błogosławieństwo, o Panie, o które w tej Eucharystii prosimy, towarzyszy naszym ludzkim wysiłkom i czyni je coraz bardziej i coraz głębiej zanurzonymi w misję głoszenia Ewangelii, źródła prawdziwej mocy i radości. Amen.