List na Adwent 2016
List Prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka na Adwent 2016.
Umiłowani Siostry i Bracia!
1. OCZEKUJEMY TWEGO PRZYJŚCIA, PANIE
Niedziela, którą przeżywamy, rozpoczyna Adwent. Powszechnie przyjmujemy, że jest to czas bezpośredniego przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia. Takie rozumienie Adwentu podpowiadają nam dekoracje w witrynach sklepowych i płynące coraz częściej z głośników świąteczne piosenki. I choć rzeczywiście czekamy już na Boże Narodzenia, to jednak także dociera do nas wezwanie, aby przygotować się na ostateczne przyjście Pana. On bowiem ponownie przyjdzie w blasku swej chwały, aby nam udzielić obiecanych darów, których, czuwając, z ufnością oczekujemy.
Odkrywamy, że całe nasze życie jest oczekiwaniem na spotkanie z Panem. Stąd adwentowe wezwanie: Czuwajcie! Św. Paweł wyjaśnia, że motywem tej postawy jest świadomość, że teraz zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdy uwierzyliśmy. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła!
Adwent nie jest więc tylko czasem krzątaniny – choć koniecznej – związanej z przygotowaniem wigilijnego stołu i prezentów dla najbliższych. Jest on przede wszystkim darem, łaską nam daną, abyśmy na nowo sobie uświadomili i z wiarą przyjęli tą prawdę, że tak jak Jezus Chrystus wszedł w historię ludzkości przez fakt swych narodzin, tak również przyjdzie na końcu czasów. Końcem czasów dla każdej i każdego z nas będzie przejście przez bramę śmierci. Adwentowy czas przypomina nam, abyśmy jak najlepiej przygotowali się na to spotkanie, niosąc pełne naręcza dobrych uczynków.
2. IDZIEMY, BY GŁOSIĆ CHRYSTUSA I JEGO EWANGELIĘ
Odpowiedź na wezwanie do czuwania przeżywać będziemy w ciągu całego nowego roku liturgicznego. Obchodzimy w nim dobrze znane nam uroczystości i święta. Mogą one stać się jednak dla nas rzeczywiście czymś nowym, kiedy czujni i otwarci na działanie Ducha Świętego odkryjemy, że prawdziwie uczestniczymy w zbawczym dziele Pana Jezusa. Tak żyjąc, dajemy świadectwo radości i adwentowej nadziei, które pozwalają ciągle na nowo przyjmować przychodzącego w naszej codzienności Chrystusa.
Pomocą w dobrym przeżywaniu roku liturgicznego są działania i inicjatywy podejmowane w ramach roku duszpasterskiego. Tym razem przeżywać go będziemy pod hasłem „Idźcie i głoście”. Słyszymy zaproszenie, by nieść światu Ewangelię i w ten sposób nasze oczekiwanie przekształcać w wychodzenie, w poszukiwanie, w towarzyszenie innym. By nasze ręce czynić gotowymi do działania, a serce zdolnym do przebaczenia i miłości. W ciągu tego roku pragniemy odkrywać, że będąc uczniami Pana Jezusa, jesteśmy jednocześnie misjonarzami wszędzie tam, gdzie żyjemy i pracujemy, gdzie radujemy się i cierpimy, gdzie Bóg nas stawia.
Pragniemy więc obudzić w sobie świadomość misyjnego posłania. Mamy bowiem stawać się świadkami Jezusa nie tylko dla siebie nawzajem, lecz także wobec tych, którzy Chrystusa jeszcze nie znają lub Go porzucili. Pomocą na tej drodze będą dwa wydarzenia. Pierwszym jest 100. rocznica objawień fatimskich, podczas których Matka Boża wzywała do nawrócenia, pokuty i modlitwy różańcowej oraz wprowadzenia nabożeństw pierwszosobotnich wynagradzających Jej Niepokalanemu Sercu. Drugim jest Rok Świętego Brata Alberta ustanowiony z okazji 100. rocznicy jego śmierci. Te rocznice uzmysławiają nam, że głoszenie Dobrej Nowiny, w której zawarte jest wezwanie do nawrócenia i pokuty, powinno być zawsze potwierdzone czynami miłosierdzia. Świat bowiem słucha świadków a nie nauczycieli, a nauczycieli o tyle tylko, o ile sami są świadkami.
3. PRZYGOTUJCIE SIĘ DO ŻYCIA W MAŁŻEŃSTWIE I W RODZINIE
Do takiego świadectwa wezwani są również młodzi ludzie, którzy odkrywają swoje powołanie do życia w małżeństwie i rodzinie. Ich adwentem, który ma być przygotowaniem do bycia żoną i matką, mężem i ojcem oraz do czytelnego świadczenia o pięknie małżeńskiego i rodzinnego powołania, jest czas narzeczeństwa. Dzisiaj jest to czas dużo trudniejszy i bardziej wymagający. W gąszczu tak różnych propozycji trzeba odnaleźć właściwą drogę prowadzącą do sakramentalnego małżeństwa. Na niej młodzi spotykają rodziców, przyjaciół, wychowawców, różnych doradców, ale także katechetów i duszpasterzy. Ich zadaniem jest towarzyszyć młodym w odkrywaniu piękna rodzinnego życia i sakramentalnego małżeństwa. Wierzę, że naszą odpowiedzią na te oczekiwania mogą być nowe zasady przygotowania do zawarcia sakramentu małżeństwa. Wprowadzamy je w naszej archidiecezji właśnie dziś, z I Niedzielą Adwentu. Dotyczą one przede wszystkim parafialnej katechezy ponadgimnazjalnej i tzw. kursu przedmałżeńskiego.
Zgodnie z nimi zachęcam i proszę rodziców, duszpasterzy, katechetów i wychowawców o towarzyszenie młodym ludziom w odkrywaniu ich powołania do życia miłością. Niech na katechezie w szkole, w gronie najbliższych w domu i wśród rówieśników w parafii mają szansę znaleźć odpowiedzi na nurtujące ich pytania i wątpliwości. Chociaż parafialna katecheza ponadgimnazjalna rozumiana jako obowiązkowe przygotowanie do życia małżeńskiego nie będzie dalej kontynuowana, nie oznacza to zaniechania spotkań z młodymi i dla młodych. Niech w miarę możliwości, w każdej parafii, działa duszpasterstwo młodzieży. Niech dopomaga młodym w poznaniu Jezusa i Dobrej Nowiny, wspólnym przeżywaniu radości i smutków oraz w podejmowaniu inicjatyw w służbie innym, zwłaszcza cierpiącym i potrzebującym pomocy.
Tych zaś, którzy odkryją powołanie do małżeństwa i zdecydują się na zawarcie sakramentalnego związku małżeńskiego proszę, aby uczestniczyli w katechezie dla narzeczonych. Powinni rozpocząć ją najpóźniej pół roku przed planowaną datą ślubu. Katecheza ta jest podstawową i obowiązkową formą przygotowania do zawarcia sakramentalnego małżeństwa. Narzeczeni będą mogli wybrać miejsce i czas katechezy spośród propozycji wcześniej przedstawionych i opublikowanych. Jednocześnie pragnę przypomnieć, że nie czynią zadość obowiązkowi uczestniczenia w tej katechezie różnego rodzaju kursy internetowe organizowane przez osoby lub wspólnoty, które nie posiadają na to zgody Kurii Metropolitalnej w Gnieźnie.
Wydane wcześniej zaświadczenia o ukończeniu katechizacji przedmałżeńskiej są nadal ważne, a osoby, które je posiadają, nie mają obowiązku uczestniczenia w nowej formie katechezy przedmałżeńskiej. Gorąco zachęcam jednak te osoby do uczestnictwa w dodatkowych formach przygotowania do małżeństwa, którymi są np. dni skupienia. Wszelkie potrzebne informacje narzeczeni otrzymają od księdza proboszcza, gdy zgłoszą się do niego rezerwując datę ślubu. Informacje będą również dostępne na stronie internetowej naszej archidiecezji.
Ufam, że nowa w swej formie katecheza dla narzeczonych będzie – jak przypomina papież Franciszek – swoistym rodzajem „inicjacji” do sakramentu małżeństwa, który zapewni [narzeczonym] niezbędne elementy, aby mogli go przyjąć z najlepszą dyspozycją i rozpocząć życie rodzinne z pewną solidnością (AL 207).
Rozpoczynając nowy rok liturgiczny i duszpasterski, świadomi wyzwań i zadań, które nas czekają, kierujmy do Pana Boga nieustanną prośbę, aby każde nasze działanie od Niego brało początek i w Nim znajdowało swe dopełnienie. Proszę, pamiętajmy o sobie nawzajem. Miejmy czujne oczy, zdolne dostrzec tych najbardziej potrzebujących i zepchniętych na margines. Chciejmy podążać śladami Boga, uczyć się od św. Józefa, Maryi i Jana Chrzciciela, którzy w Jezusie umieli dostrzec przychodzącego Zbawiciela. Zapewniam Was wszystkich o mojej modlitwie, i o modlitwę proszę. Z serca wszystkim błogosławię.
