Jubileusz abp. Henryka Muszyńskiego, 25.03.2017 Gniezno

Słowo Prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka podczas jubileuszowej Mszy św. sprawowanej z okazji 60. rocznicy święceń kapłańskich abp. seniora Henryka Muszyńskiego oraz 25. rocznicy jego biskupiej posługi w Gnieźnie, 25 marca 2017, bazylika prymasowska w Gnieźnie. 

W doroczną uroczystość Zwiastowania Pańskiego zgromadziliśmy się w naszej Bazylice Prymasowskiej, aby uwielbić Słowo, które przez przeczyste łono Najświętszej Maryi Panny, stało się Ciałem. Stajemy razem wobec wielkiej Tajemnicy Zwiastowania, która jest zarazem początkiem Tajemnicy Wcielenia i Odkupienia. Z wiarą wpatrujemy się w Tę, o której papież Franciszek pięknie powiedział, że stała się w ten sposób domem Bożym i żywą świątynią Jego miłości. Ona bowiem przyjmując słowa zwiastowania, stając wobec niepojętej dla siebie Tajemnicy, odpowiedziała na wezwanie Boże z ogromną pokorą, gotowością i posłuszeństwem: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa. Przez gotowość przyjęcia woli Boże, stanowi odtąd niedościgniony wzór dla wszystkich, którzy z wiarą otwierają się na Słowo Boże, słuchają Go, a przyjmując je w sercu dobrym i szlachetnych, wydają w swym życiu owoc przez swą wierność i wytrwałość. Ale Maryja – jak przypomniał ostatnio w swym orędziu ludziom młodym papież Franciszek – uczy nas także żyć w postawie eucharystycznej, a mianowicie dziękować, pielęgnować uwielbienie, nie tylko koncentrować się na problemach i trudnościach. Dziś więc, w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, pragniemy i my, trwać w tej eucharystycznej postawie, uwielbiając Boga z dar Jej dziewiczego życia i macierzyńskiego powołania, ale także dziękując Bogu za wszystkich przez Niego powołanych, którzy – tak jak Maryja – odpowiedzieli na wezwanie Boże z ogromną pokorą, gotowością i posłuszeństwem.

Przed sześćdziesięciu laty, 28 kwietnia 1957 roku, w pelplińskiej katedrze, przez przyjęty sakrament święceń, Nasz Drogi Jubilat, ksiądz arcybiskup Henryk Józef Muszyński, wypowiedział swoje fiat, niech mi się stanie, rozpoczynając w ten sposób swoją drogę kapłańskiego posługiwania. Dziś, my wszyscy tutaj zgromadzeni, biskupi, prezbiterzy, osoby życia konsekrowanego i świeccy, pragniemy, drogiego nam Jubilata, otoczyć naszą modlitwą i wypowiedzieć słowa wdzięczności Bogu, za dar Chrystusowego kapłaństwa, który stał się Jego udziałem. Święty Jan Paweł II uczył nas, że każdy kapłan nosi w sobie istnienie głęboko wdzięczne. Wie bowiem dobrze – tłumaczył papież – że ma pogłębiać ducha nieustannej wdzięczności za liczne dary otrzymane w życiu: w szczególności za dar wiary, której stał się głosicielem, i kapłaństwa, które całkowicie konsekruje go do służby Królestwu Bożemu. W naszą wdzięczność Bogu za dar kapłaństwa księdza arcybiskupa, wpisuje się dziś także nasza wdzięczność za pasterskie posługiwanie, które dwadzieścia pięć lat temu, z woli Ojca Świętego Jana Pawła II, rozpoczął ksiądz arcybiskup w Świętym Kościele Gnieźnieńskim. Wspominając w dwudziestopięciolecie reorganizację struktur Kościoła w Polsce, które dokonało się bullą świętego Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae populus, i jeszcze raz wraz z całym Kościołem w Polsce, dziękując obecnemu tu z nami na modlitwie arcybiskupowi Józefowi Kowalczykowi, ówczesnemu nuncjuszowi apostolskiemu w Polsce, za odważną realizację papieskich decyzji, wracamy pamięcią do tych dni, w których witaliśmy w Gnieźnie, naszego nowego arcybiskupa, który po 171 latach, na stałe przybył do nas. On sam mówił nam wtedy, że z Włocławka, którego był dotąd pasterzem, przychodzi do Gniezna, jak przychodzi się do Matki, Omnium Ecclesiarum Poloniae Caput et Mater, ożywiony najgłębszym uczuciem miłości, wdzięczności, ale i nadziei. I właśnie za tę miłość i nadzieję, którą ksiądz arcybiskup wniósł wówczas, przed dwudziestu pięciu laty do naszego Kościoła i wciąż, przez całe to ćwierćwiecze pasterskiego posługiwania nadal wnosi, pragniemy dziś serdecznie dziękować i jednocześnie prosić Boga, aby obdarzał swą łaską i miłosierdziem, pomnażał potrzebne siły i pozwolił cieszyć się obfitymi owocami kapłańskiego i pasterskiego posługiwania.

Jak najserdeczniej pragnę zatem powitać na tej uroczystości wszystkich, którzy odpowiadając na nasze zaproszenie, pragną włączyć się we wspólną modlitwę dziękczynną i polecać w niej Bogu dostojnego Jubilata. Serdecznie witam wszystkich arcybiskupów i biskupów, a słowa powitania składam tym razem na ręce księdza biskupa Ryszarda Kasyny, biskupa pelplińskiego, biskupa miejsca święceń prezbiteratu naszego Jubilata. Serdecznie witam i pozdrawiam duchowieństwo, księży prałatów i kanoników, na czele z dziekanami i kapitułą prymasowską, wszystkich przybyłych kapłanów i osoby życia konsekrowanego. Cieszymy się, że w tej uroczystości naszego dostojnego Jubilata biorą udział parlamentarzyści, a także nasze władze wojewódzkie, samorządowe i miejskie. Na Państwa ręce składam słowa serdecznych pozdrowień dla wszystkich naszych miłych gości, dla wszystkich samorządowców i przedstawicieli władz przybyłych z Bydgoszczy, Poznania, Inowrocławia i z wielu innych miejscowości, zwłaszcza tych, które są powiązane szczerą miłością i wdzięcznością, związanymi z życiem i kapłańska posługą Jubilata. Serdecznie witam i jak najserdeczniej pozdrawiam przedstawicieli środowiska akademickiego naszego miasta. Ze słowami serdecznych powitań zwracam się też do wszystkich zaproszonych gości, osób duchownych i świeckich, a zwłaszcza do najbliższej rodziny dostojnego Jubilata, do wszystkich przyjaciół i znajomych.

Twój jubileusz, Księże Arcybiskupie, jest też okazją do wyrażenia naszych najserdeczniejszych życzeń i przekazania słów wdzięczności oraz zapewnienia o serdecznej pamięci w modlitwie, którą na ołtarzu Pana pragniemy złożyć. Niech Ten, któremu zawierzyłeś i na którego Słowo odpowiedziałeś umacnia Cię nadal, darzy dobrym zdrowiem, niesie pokój w serce, i pozwala cieszyć się dorodnymi owocami pasterskiej troski. O to wszystko pragniemy teraz wspólnie się modlić.