Apel Jasnogórski, nawiedzenie Obrazu MB Jasnogórskiej, 18.02.2023 Gniezno
Tekst rozważania Prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka wygłoszony podczas Apelu Jasnogórskiego odśpiewanego w katedrze gnieźnieńskiej podczas uroczystości kończących nawiedzenie Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej w archidiecezji gnieźnieńskiej, 18 lutego 2023, bazylika prymasowska.
Boga Rodzica Dziewica, Bogiem Sławiona Maryja!
U Twego Syna Gospodyna, Matko zwolena Maryja,
Ziści nam, spuści nam, Kyrie eleison!
Tymi słowami, śpiewanej tutaj od wieków Bogurodzicy modlimy się na tym gnieźnieńskim Wzgórzu Lecha. W tym miejscu od stuleci wybrzmiewa hymn uwielbienia Ciebie, Maryjo i nasza modlitwa zawierzenia Tobie, nasza najlepsza Matko i Królowo. Są to bowiem – jak przypomniał nam święty Jan Paweł II – słowa naszego wyznania wiary. Główne prawdy wiary i zasady moralności weszły przecież w tę pieśń. I dlatego jest ona dokumentem życia, naszego życia.
To również na tym prastarym tumskim wzgórzu, 44 lata temu w obecności jasnogórskiego Wizerunku Nawiedzenia, przed którym dziś ponownie jesteśmy, święty Jan Paweł II wyznawał: za niedługo skończy się tutaj, w Gnieźnie, nawiedzenie Ikony! Obraz Pani Jasnogórskiej, Obraz Matki, w szczególny sposób wyraża Jej obecność w tajemnicy Chrystusa i Kościoła, żyjącego od tylu wieków na ziemi i polskiej i na ziemiach ludów pobratymczych. Ten Obraz, który od dwudziestu przeszło lat nawiedza poszczególne kościoły, diecezje, parafie, na tej ziemi za niedługo kończy swe nawiedzenie w prymasowskim Gnieźnie i przechodzi na Jasną Górę. My chcemy teraz z tej pierwszej stolicy Polski przenieść się więc sercem do duchowej stolicy naszej Ojczyzny, na Jasną Górę, gdzie także trwa jasnogórski Apel i jeszcze raz za Janem Pawłem II powtórzyć: jest naszą ogromną radością, że ten etap pielgrzymowania mogliśmy odbyć wspólnie z Maryją. Cieszymy się, że byliśmy z Tobą i szliśmy za Tobą, nasza Matko i Królowo, Jasnogórska Patronko Kościoła Świętego!
To właśnie w tej prymasowskiej bazylice katedralnej, która od wieków poświęcona jest tajemnicy Twojego Wniebowzięcia, za Twą przyczyną, Maryjo, pragniemy wychwalać dobrego Boga i dziękować za dar peregrynacji Twojej, o Maryjo, w znaku cudownej Ikony Jasnogórskiej.
Dziękujemy Ci, Matko, za 266 parafii naszej archidiecezji, które przez te 303 dni peregrynacji nawiedziłaś, za dziesiątki tysięcy ludzi, którzy z głęboką wiarą wyszli Ci na spotkanie, za nawrócone Twym przybyciem i umocnione ludzkie serca, wcześniej pojednane z Bogiem i z bliźnimi w sakramencie pokuty. Dziękujemy za rzesze chorych, którzy w Twej obecności zostali umocnieni sakramentem namszczenia chorych, za niezliczone ilości rekolekcyjnych konferencji i wygłoszonych kazań, których wysłuchaliśmy w oczekiwaniu na Twe przyjście, za wyśpiewane z głębi naszych serce pieśni uwielbienia i dziękczynienia Bogu za Twoją obecność w życiu Chrystusa i Chrystusowego Kościoła. Dziękujemy za nawiedzone przez Ciebie w znaku tej Świętej Ikony wspólnoty zakonne, więzienia, szpitale, domy opieki, w które wniosłaś światło nadziei i pociesznie Twojego Syna.
Maryjo, Matko i Królowo nasza! Tak, jak przed wiekami przebyłaś długą drogę, by odwiedzić swoją krewną Elżbietę, tak i w tym czasie pokonałaś dosłownie setki kilometrów, aby dotrzeć do każdej i do każdego z nas. Tak, jak wtedy, tak i teraz przyniosłaś nam Jezusa. Stanęłaś na progu domu Elżbiety i Zachariasza jako Matka Syna Bożego. Byłaś niczym żywa monstrancja niosąca pod swym sercem Jezusa. On promieniował przez Twe oczy i usta! Dziś, w czasie tego ostatniego na szlaku Twojego nawiedzenia w naszej archidiecezji Apelu, na którym stawiliśmy się w katedrze zgormadzeni wokół Ciebie, Święta Boża Wędrowniczko, chcemy Cię zapewnić, że to wszystko, co działo się w ciągu ostatniego roku pozostawiło trwały ślad w naszych sercach. Zgodnie z Twoim wezwaniem, które z taką mocą wybrzmiewało w każdej z parafii, pragniemy czynić wszystko, cokolwiek powie nam Twój Syn! Chcemy przyjmować Jego Słowo i tak, jak Ty i rozważać je w naszych sercach. Zaprosiliśmy Go wraz z Tobą do naszych rodzin, do naszych wspólnot, do parafii, do naszej świętowojciechowej archidiecezji i jesteśmy przekonani, że to On sprawił, że staniemy się choć trochę lepsi. Twoja obecność, Maryjo, wyzwoliła przecież olbrzymie pokłady życzliwości i dobra, otworzyła nas na drugiego człowieka. Tak wielu, mamy taką nadzieję, poczuło się na nowo częścią wspólnoty Kościoła. Obiecujemy nie zmarnować tego daru i tego wspólnego doświadczenia! Pragniemy nadal współpracować i wspierać się nawzajem w naszych parafiach, w dekanatach i w całej archidiecezji. Głęboko wierzymy – jak przypomina nam tegoroczne hasło roku duszpasterskiego – w Chrystusowy Kościół! To do Niego należeć chcemy! Chcemy należeć do Twojego Syna i do Chrystusowego Kościoła!
Boża Opatrzność tak sprawiła, że w czasie nawiedzenia wzięliśmy na siebie szczególną odpowiedzialność trwania na modlitwie w intencji cierpiących w wyniku wojny Ukraińców. Wielu spośród tych, którzy musieli uciekać ze swojej ojczyzny, zamieszkało w naszych wspólnotach i modliło się w tym czasie razem z nami. Wielu otrzymało od nas pociechę i konkretne wsparcie. I dziś raz jeszcze chcemy przez Twe wstawiennictwo, Królowo pokoju, błagać o zakończenie tej brutalnej wojny, o przemianę serca agresorów, o ukojenie bólu dla opłakujących swych zmarłych, a dla poległych o łaskę nieba. Maryjo, Matko cierpiąca pod krzyżem Swojego Syna, ucz nas, jak pragnienie zemsty przemieniać w przebaczenie!
Ostatnie dwa tygodnie to także nieustanna modlitwa przed Twoim Obliczem w intencji cierpiących w wyniku trzęsienia ziemi mieszkańców Syrii i Turcji. Wyproś, Maryjo radość nieba zmarłym, łaskę zdrowia rannym i pociechę wszystkim zrozpaczonym. Przynieś ukojenie cierpiącym i doświadczonym tragedią i śmiercią bliskich!
Na koniec prosimy Cię, Królowo Polski, w intencji naszej Ojczyzny, tak bardzo zranionej przez podziały, wzajemną niechęć i nienawiść. Głęboko wierzymy, że przy Tobie, w ramionach naszej Matki, jesteśmy w stanie zrozumieć, że jako Twoje dzieci jesteśmy dla siebie siostrami i braćmi. Ty jako Matka rodziny – jak nam przypomniał na Jasnej Górze papież Franciszek – chcesz nas strzec razem, wszystkich razem! Wyproś więc nam łaskę prawdziwego narodowego pojednania, ucz nas przebaczać innym i dodaj pokory, byśmy sami umieli prosić o wybaczenie.
W tych wszystkich intencjach, z którymi dziś tu przychodzimy – pamiętając o Ojcu Świętym Franciszku, o wszystkich biskupach i kapłanach, o osobach życia konsekrowanego i o rozeznających powołanie, o żyjących w małżeństwie i o osobach samotnych, o ludziach młodych i starszych, o każdym i każdej z nas, którzy tej modlitwy tak bardzo dziś potrzebujemy – prośmy, rozważając drugą tajemnicę radosną różańca świętego – Nawiedzenie świętej Elżbiety przez Maryję niosącą pod swym sercem Jezusa.
