Błogosławieni, którzy niosą pomoc
„Błogosławieni, którzy przychodzą innym z pomocą, którzy poświęcają noce i dni, by trwać przy tych, którzy cierpią. Błogosławieni, którzy się za nich modlą i w modlitwie nie ustają, by w ten sposób ich wspierać, dodawać nadziei, prosić o odwagę i siłę”.
Prymas Polski odwiedził w przedostatni weekend sierpnia Dom Prowincjalny Sióstr Franciszkanek od Miłości i Pokuty Chrześcijańskiej w Orliku, który dotkliwie ucierpiał w czasie nawałnicy, która przetoczyła się przez Wielkopolskę i Kaszuby. Zgromadzenie świętowało w tym czasie 150-lecie obecności w diecezji pelplińskiej oraz jubileusze 50-lecia i 25-lecia profesji wieczystej sióstr Bogumiły, Marty, Pacyfiki i Karoli. Przewodnicząc tej ostatniej uroczystości abp Wojciech Polak nawiązał do dramatycznych wydarzeń, które stały się udziałem orlickiego klasztoru i mieszkańców tej części Polski. Jak mówił, nie sposób i nie wolno od tych doświadczeń uciekać, ale trzeba na nie spojrzeć w duchu chrystusowych błogosławieństw, które – choć mówią błogosławieni, którzy się smucą, którzy łakną i pragną, którzy cierpią – nie są jednak zachętą do rezygnacji i załamywania rąk, ale raczej wskazaniem, by z nadzieją i wiarą podejmować pojawiające się wyzwania.
„Papież Franciszek w ubiegłym roku, w czasie swej podróży apostolskiej do Szwecji, podczas której rozważał właśnie Chrystusowe błogosławieństwa, powiedział, że można, a nawet trzeba wskazać na nowe sytuacje, aby je przeżywać w odnowionym i zawsze aktualnym duchu: a więc – mówił wtedy papież – błogosławieni, którzy z wiarą znoszą cierpienia, jakie zadają im inni, i z serca przebaczają; błogosławieni, którzy patrzą w oczy cierpiącym, ludziom odrzuconym i usuniętym na margines, okazując im bliskość; błogosławieni, którzy rozpoznają Boga w każdym człowieku i walczą o to, aby inni to odkryli; błogosławieni, którzy chronią i dbają o wspólny dom; błogosławieni, którzy rezygnują ze swojego dobrobytu dla dobra innych. Tak, ci są właśnie błogosławieni, są szczęśliwi, bo są nosicielami miłosierdzia i czułości Boga” – przypomniał abp Polak, podkreślając, że patrząc dziś na solidarność i ofiarność, jaką wyzwoliła niedawna nawałnica można słowa papieża rozwinąć i wyliczać dalej: „błogosławieni, którzy przychodzą innym z pomocą; błogosławieni, którzy poświęcają swoje noce i dni, by być, by trwać przy tych, którzy cierpią; błogosławieni, którzy pracują w lasach i na rzekach, we wsiach i w miastach, by usuwać skutki nawałnicy i wspomagać drugich; błogosławieni wolontariusze, strażacy i wielu innych, którzy w duchu i z miłością Jezusa tak właśnie czynią, błogosławieni, którzy się za nich modlą i w modlitwie nie ustają, by w ten sposób ich wspierać, dodawać nadziei, prosić o odwagę i siłę, o podźwignięcie, o powstanie i moc życia dla wszystkich”.
Wskazując na świętowane jubileusze abp Polak podkreślił, że błogosławieństwa to także droga powołania każdego chrześcijanina, a w sposób szczególny i bardziej wymagający droga tych, każdej osoby konsekrowanej, droga tych, którzy idą za ewangelicznymi radami czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, droga tych – jak mówi nam adhortacja apostolska Vita consecrata – którzy czynią Jezusa nie tylko sensem własnego życia, ale w miarę ludzkich możliwości starają się odwzorować w swoim życiu Jego, Jezusa, sposób życia dla drugich. Na taką drogę – jak dodał Prymas – zaprosił siostry jubilatki pięćdziesiąt czy dwadzieścia pięć lat temu sam Jezus Chrystus.
Fot. BP KEP
