Leon Przyłuski

Syn Stanisława, konfederata barskiego, i Agnieszki Dembowskiej h. Pomian, urodził się w 1789 r. Był bratankiem Józefa, prałata kapituły katedralnej. Pierwsze nauki pobierał w szkole wydziałowej w Poznaniu, następnie studiował w Seminarium Duchownym w Poznaniu i na Uniwersytecie Wrocławskim od 1811 r. oraz w Rzymie od 1823 r., gdzie uzyskał tytuł doktora obojga praw. Przed objęciem arcybiskupstwa był od 1813 r. kanonikiem poznańskim, egzaminatorem prosynodalnym i prokuratorem kapituły poznańskiej, komendarzem w Tarnowie Podgórnym był od 1816 r., a tamtejszym proboszczem od 1817 r. W 1820 r. został kanonikiem gnieźnieńskim, w 1823 r. proboszczem śremskim, wikariuszem generalnym i oficjałem poznańskim w latach 1824–1825 i ponownie od 1831 r. W 1830 r. mianowany został dziekanem poznańskim, dwa lata później prepozytem archikatedry gnieźnieńskiej, a w 1842 r. wikariuszem kapituły gnieźnieńskiej. Podczas elekcji został jednogłośnie wybrany 21 października 1844 r. przez kapitułę gnieźnieńską i poznańską na arcybiskupa gnieźnieńskiego oraz poznańskiego. Nominacja przez papieża Grzegorza XVI nastąpiła 20 stycznia 1845 r., następnie Przyłuski został konsekrowany 27 kwietnia w Poznaniu z rąk sufragana poznańskiego Jana Kantego Dąbrowskiego. W związku z oskarżeniami wysuwanymi przez władze pruskie o nacjonalizm i brak działań wobec patriotycznych postaw duchowieństwa miał zostać usunięty z arcybiskupstwa poznańskiego i gnieźnieńskiego. W Stolicy Apostolskiej planowano jego odwołanie do Rzymu i powierzenie mu godności kardynalskiej, co nie doszło do skutku z powodu jego śmierci. Jako metropolita Przyłuski odnowił katedrę poznańską i wyposażył ją w posągi św. św. Piotra i Pawła oraz w świeczniki. Odrestaurował kościół Najświętszej Marii Panny, pojezuicki kościół farny i kościół Bożego Ciała w Poznaniu. Był jednym z inicjatorów budowy Złotej Kaplicy w poznańskiej katedrze. Założył Towarzystwo Miłosierdzia Najświętszej Marii Panny. Zmarł 12 marca 1865 r. w Poznaniu, został pochowany w katedrze poznańskiej, natomiast jego serce spoczęło w archikatedrze gnieźnieńskiej, inne jeszcze szczątki w rodzinnym grobowcu w Kiekrzu.