Edward Likowski

Syn Wincentego i Józefy Zimniewicz, urodził się 26 września 1836 r. we Wrześni, miał bardzo liczne rodzeństwo. W latach 1850–1854 uczył się w gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim, następnie w poznańskim gimnazjum św. Marii Magdaleny (1854–1857), gdzie zdał egzamin dojrzałości. Po maturze został alumnem seminariów: poznańskiego i gnieźnieńskiego, w którym otrzymał święcenia kapłańskie w 1861 r. Następnie odbył studia teologiczne na uniwersytecie w Münster (1857–1861), gdzie uzyskał tytuł licencjata, a w 1866 r. doktorat. Po powrocie został wikariuszem w Kcyni i nauczycielem religii oraz kierownikiem alumnatu przy gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Od 1865 r. wykładał historię Kościoła i prawa kościelnego w seminarium poznańskim. W 1857 r. mianowany został prokuratorem i rektorem tego seminarium, od 1870 r. był prałatem domowym Jego Świątobliwości. Kustoszem kapituły kolegiackiej św. Marii Magdaleny został w 1873 r., a w 1886 r. oficjałem i wikariuszem generalnym poznańskim oraz kanonikiem gremialnym poznańskim. Rok później otrzymał sakrę biskupią, sufraganię poznańską i tytularną diecezję Aureopolis. W 1893 r. arcybiskup Stablewski mianował go dziekanem poznańskim. W 1910 r. otrzymał od Stolicy Apostolskiej ustne uprawnienia administratora apostolskiego dla archidiecezji poznańskiej i gnieźnieńskiej. Został też uhonorowany tytułem hrabiego rzymskiego i asystenta tronu papieskiego (1911 r.). W okresie Kulturkampfu, za udział w tajnym zarządzie archidiecezją, władze pruskie osadziły go na kilka miesięcy w więzieniu. Po uwolnieniu nie zaprzestał swojej działalności, w 1897 r. założył Sodalicję Mariańską w archidiecezji poznańskiej, tworzył też katolickie związki robotnicze. Likowski z powodzeniem zajmował się również działalnością naukową. Był uznanym historykiem, znawcą dziejów unii brzeskiej, wydawcą źródeł. Należał do grona członków Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i pełnił funkcję prezesa w latach 1895–1914. Był też członkiem czynnym Akademii Umiejętności od 1887 r. W 1900 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dał się poznać jako miłośnik i kolekcjoner dzieł sztuki, zwłaszcza malarstwa. Likowski był aż trzykrotnie typowany na Prymasa. W 1886 r. po abdykacji Ledóchowskiego, następnie po śmierci Dindera w 1890 r. i wreszcie po śmierci Stablewskiego (1906 r.). Po wakacie na tym urzędzie (lata 1906–1914), w obliczu wybuchu wojny, rząd pruski zgodził się na jego wybór. Zgodę papieską Likowski uzyskał 9 września 1914 r., rządy w archidiecezji przejął 21 września tegoż roku, a trzy dni później odbył uroczysty ingres do katedry poznańskiej, 25 października zaś do gnieźnieńskiej. Jego rządy nie trwały jednak długo. Zmarł wkrótce, tj. 20 lutego 1915 r., i został pochowany 25 lutego w kaplicy Najświętszej Maryi Panny w katedrze poznańskiej.