Bernard Maciejowski

Syn Bernarda i Elżbiety z Kamienieckich, urodził się w 1548 r., jego bratankiem był biskup krakowski Samuel. Ojciec późniejszego Prymasa pełnił urząd kasztelana lubelskiego, gdy zmarł w 1551 r., Bernard znalazł się pod opieką stryja Stanisława. W latach 1563–1566 przebywał w Wiedniu, gdzie pobierał nauki w tamtejszym kolegium jezuickim. Po powrocie do kraju trafił na dwór króla Zygmunta II Augusta, a następnie Henryka Walezego. W 1570 r. uzyskał urząd chorążego nadwornego koronnego. Po ucieczce Walezego z Polski wyjechał do Rzymu. Przebywał wówczas przy boku kard. Stanisława Hozjusza, z którym współpracował także po powrocie do kraju w 1576 r. Brał udział w wyprawach Stefana Batorego przeciwko Moskwie (1579–1581). Król nadał mu za to starostwo borysławskie. Za sprawą Hozjusza, Piotra Skargi i Antonia Possevina zdecydował się wybrać stan duchowny. Ponownie wyjechał do Italii, gdzie studiował prawo kanoniczne w Perugii oraz teologię w Rzymie. W okresie pobytu w Wiecznym Mieście był gościem kard. Andrzeja Batorego. Jeszcze przed powrotem do kraju uzyskał pierwsze godności kościelne. Przypadła mu wówczas kanonia krakowska, dziekania warszawska oraz kantoria gnieźnieńska. W 1587 r. został biskupem łuckim. Z polecenia królewskiego posłował do Rzymu w latach 1590–1591. Odegrał znaczącą rolę w zawarciu unii brzeskiej. Dnia 23 maja 1600 r. uzyskał papieską prekonizację na biskupstwo krakowskie. Uroczysty wjazd do nowej stolicy biskupiej odbył Maciejowski 12 sierpnia. W kolejnym roku zwołał synod diecezjalny. Opublikował słynny list pasterski do duchowieństwa oraz pierwszy w Polsce indeks ksiąg zakazanych. Za jego pontyfikatu przeprowadzono wizytację diecezji (1602–1603). W 1605 r. odbyła się w Krakowie uroczystość nadania hierarsze kapelusza kardynalskiego, w tymże roku udzielił on ślubu królowi Zygmuntowi III Wazie i Konstancji Habsburżance. Monarszą nominację na arcybiskupstwo gnieźnieńskie uzyskał 16 kwietnia 1605 r. Papież zatwierdził translację 4 sierpnia 1606 r., ingres do katedry nastąpił pod koniec marca 1607 r. Tego samego roku Maciejowski przeprowadził dwa synody: diecezjalny w Łęczycy oraz prowincjonalny w Piotrkowie. Kardynał zmarł 19 stycznia 1608 r., pochowano go w katedrze wawelskiej.